تفاوت رمزارز با سایر شکل‌های پولی

پس از انجام محاسبات خود، وقت آن است که ماینر خود را داشته باشید! درواقع در این مرحله سخت‌افزارهای استخراج بیت کوین را مورد بررسی قرار دهید تا مطمئن شوید کدام ماینر برای شما مناسب است، اگر قبلاً آن را در مرحله ۱ انجام نداده‌اید. نمونه‌ای از انواع ماینرها در شکل زیر آمده است:

35 اصطلاح کاربردی بازار ارز های دیجیتال که نیاز است بدانید!

احتمالا شما هم جز کسانی هستید که در این چند سال گذشته اسم هایی نظیر ارز دیجیتال، رمز ارزها، بیت کوین، بلاک چین و. به گوشتان خورده است. امروزه برای کسب سود و درآمد چه در بازار رمز ارزها و چه در سایر بازارها نظیر فارکس و بورس ایران، نیازمند کسب اطلاعات در زمینه مفاهیم اولیه ترید و اصطلاحات بازار مورد نظر می‌باشید تا به نتیجه دلخواه دست پیدا کنید. اگر شما هم جز تازه واردان این بازار هستید ما را در ادامه این مقاله همراهی کنید.

ترید چیست و تریدر به چه کسی می گویند؟

ترید (Trade) در اصطلاح به معنی معامله دو چیز است، یعنی به ازای خرید یک چیز، چیز دیگری بپردازیم. همانند کاری که در یک تجارت یک تاجر انجام می‌دهد. در بازار ارزهای دیجیتال (کریپتوکارنسی‌ها،Cryptocurrency)، به معامله رمز ارزها با ارزهای فیات (پول قانونی که ارزش خود را از دولت صادر کننده اش می‌گیرد مانند: دلار، یورو و. ) یا سایر ارزهای دیجیتال ترید می‌گویند و کسی که این معاملات را انجام می‌دهد، تریدر نامیده می‌شود. تریدر با توجه به دانشی که دارد اقدام به خرید کرده و با توجه به تغییرات قیمت، سود به دست می‌آورد.

در نتیجه هر تریدر و یا معامله گر برای کسب سود باید اطلاعات بسیار زیادی در این زمینه داشته باشد تا بهترین بازده را کسب کند. این کار نیازمند مطالعه زیاد در خصوص اصطلاحات اولیه و پیشرفته در این زمینه می‌باشد. در این مقاله ما سعی داریم با توضیح جامع و کامل همه اصطلاحات و مفاهیمی که یک تریدر برای ترید در بازار رمز ارزها نیاز دارد را، به صورت کامل ارائه دهیم.

انواع ترید ارز دیجیتال

با توجه به مدت زمانی که هر معامله باز و بسته می شود، روش های ترید آن مشخص می شود. این روش ها به دو نوع کوتاه مدت و بلند مدت تقسیم می شود. در ادامه به تقسیم بندی ترید ها با توجه به بازه زمانی می پردازیم که شامل موارد زیر می باشد:

• «پوزیشن تریدینگ» (Position trading)
• «سوئینگ تریدینگ» (Swing trading)
• «معاملات روزانه» (Day trading)
• «اسکالپینگ» (Scalping)

پوزیشن تریدینگ(Position trading)

این نوع معاملات به صورت هفتگی و یا ماهانه برنامه ریزی می شود و تریدرها با توجه به «تحلیل فاندامنتال» به انجام این معاملات می پردازند. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه تحلیل فاندامنتال می توانید به مقاله تحلیل فاندامنتال در بورس چیست؟ مراجعه بفرمایید. این معامله شباهت زیادی به سرمایه گذاری سنتی دارد، زیرا معامله گران یک دارایی را خریداری کرده و امیدوار هستند که در آینده افزایش قیمت پیدا کند.

سوئینگ تریدینگ(Swing trading)

این نوع معاملات به صورت هفتگی انجام می شود و معامله‌گران از طریق «تحلیل تکنیکال» به بررسی نمودارها پرداخته و اقدام به پیش بینی قیمت ها می کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه تحلیل تکنیکال می توانید به مقاله آموزش مقدماتی تحلیل تکنیکال و اصول آن مراجعه کنید.

معاملات روزانه(Day trading)

این نوع معامله به صورت روزانه انجام می شود و معامله گران از نوسانات روزانه برای کسب سود استفاده می کنند. در این حالت هر پوزیشن بیشتر از چند ساعت باز نیست و تمام تریدرها در این بازه اقدام به معامله می کنند.

اسکالپینگ(Scalping)

در این نوع معامله، نوسانات به صورت لحظه ای و در تایم فریم های چند دقیقه ای انجام می شود. با توجه به این مسئله یک تریدر در یک روز تعداد زیادی معامله با سود کم انجام می دهد، تا با جمع سود هر معامله در یک روز به سود کلی مد نظر خود برسد.

اصطلاحات تخصصی بازار ارزهای دیجیتال

برای درک آسان‌تر مفاهیم در بازار ارزهای دیجیتال، لیستی از واژه‌های اصلی ایجاد کرده ایم. در این واژه نامه کلمات و اصطلاحات پایه ارزهای دیجیتال به صورت کامل بیان شده است. این قسمت هر روزه در حال بروزرسانی می باشد. در صورتی که اصطلاحی در لیست ما وجود ندارد لطفا در بخش کامنت ها به ما اطلاع دهید.

Cryptography (رمزنگاری)

روشی که در آن برای محافظت از اطلاعات، از کدهای امنیتی برای رمزگذاری استفاده می شود را رمزنگاری می گویند. این فرآیند باعث می شود که تنها کسانی که به این رمزها دسترسی دارند آن را خوانده و پردازش کنند.

Cryptocurrency (رمزارز)

ارز رمزنگاری شده یا به اصطلاح کریپتوکارنسی، نوعی پول مستقل از هر بانک یا مرجع مرکزی است. این پول به عنوان اطلاعات رمزگذاری شده و دیجیتالی عمل می کند. از روش های پیچیده ریاضیات برای تنظیم، ایجاد، و انتقال وجه استفاده می شود.

Bitcoin (بیت کوین)

از معروف‌ترین و اولین رمز ارزهای موجود در بازار ارزهای دیجیتال می توان به بیت کوین اشاره کرد. این رمزارز به صورت غیر متمرکز و بدون دخالت شخص عمل می کند. بیت کوین در سال 2009 توسط شخص یا شرکت ناشناس به نام “ساتوشی ناکاموتو” فعالیت خود را آغاز کرد.

BTC (بیت)

در پلتفرم معاملاتی بازار ارزهای دیجیتال، هر رمز ارز با نماد 3 حرفی نمایش داده می شود. به عنوان مثال BTC نماد اختصاصی بیت کوین می باشد.

Satoshi Nakamoto (ساتوشی ناکاموتو)

نام خالق بیت کوین ساتوشی ناکاموتو می باشد. اما تا به حال مشخص نیست که این نام مختص یک فرد است یا یک شرکت و هویت آن هنوز فاش نشده است.

Satoshis (ساتوشی)

ساتوشی کوچکترین واحد بیت کوین معرفی شده است.. هر ساتوشی0.00000001 بیت کوین می باشد.

Distributed Ledger (دفتر کل توزیع شده)

سیستمی که در آن تمام اطلاعات مربوط به سرمایه‌ها و تراکنش‌ها ثبت می شود را دفتر کل توزیع شده می گویند. روش توزیع اطلاعات در این دفتر باعث افزایش امنیت و کاهش خطر هک شدن آن‌ها می شود.

Blockchain (زنجیره بلوک یا بلاک چین)

بلاک‌ چین(blockchain)، یک دفتر دیجیتالی برای یک مرز ارز می باشد که در آن تمام معاملات انجام شده ثبت می شود.این بلاک‌ها از طریق امضای رمز‌نگاری به یکدیگر متصل می شوند. بلاک‌ چین یک فناوری غیرمتمرکز بوده زیرا هیچ نسخه ای از آن در جایی خاصی وجود ندارد. در نتیجه همه نسخه های آن با هم برابر می باشند.

Block (بلاک)

بلاک(Block)، پایگاه داده‌ای از کلیه معاملات انجام شده است که هر بلاک آن دائمی و تغییرناپذیر هستند. هر یک از این بلاک‌ها کلیه معاملات را تا زمانی که پر نشده است نگهداری می کنند.

Coin (کوین)

کوین‌‌ها، رمز ارزهایی هستند که به صورت مستقل عمل می­‌کنند و بلاک‌ چین اختصاصی دارند؛ مانند بیت کوین و اتریوم.

Token (توکن)

توکن­‌ها، رمز ارزهایی هستند که بلاک‌ چین اختصاصی ندارند و بر روی بستر سایر رمز ارزها کار می­‌کنند؛ مانند تتر.

StableCoin (کوین‌هایی با قیمت ثابت)

استیبل کوین، رمز ارزهای هستند که ارزش آنها با یک دارایی ثابت مانند دلار برابر است. این کوین‌ها با هدف کاهش نوسانات بازار ایجاد شده است که برخلاف سایر رمز ارزها از سرمایه معامله گران در برابر نوسانات محافظت می کند. از نمونه‌های استیبل کوین می توان به ارز دیجیتال تتر اشاره کرد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص ارز دیجیتال تتر می توانید به مقاله ارز دیجیتال تتر(tether)| حفظ سرمایه در برابر نوسانات مراجعه بفرمایید.

ICO(عرضه اولیه سکه)

ICO یا همان عرضه اولیه سکه، که از عبارت Initial Coin Offering گرفته شده است، روشی برای تامین مالی پروژهای مرتبط با ارز دیجیتال می باشد.در این روش سرمایه‌گذاران می توانند با استفاده از سایر رمز ارزها مانند بیت کوین و یا ارزهای فیات مانند دلار بر روی پروژه‌های مورد نظر سرمایه گذاری کرده و توکن های مربوط به پروژه را از شرکت مربوطه خریداری کنند.

Hard Fork (هارد فورک)

هارد فورک، زمانی ایجاد می شود که ماینرها تصمیم به ایجاد قوانین جدید در خصوص رمز ارزها می‌گیرند. افرادی که این قوانین جدید را می پذیرند، وارد فورک جدید می شوند.اما افرادی که مخالف هستند از همان نسخه قبلی استفاده می‌کنند.

Hash (هش)

هش(Hash)، به خروجی گفته می شود که از اطلاعات ورودی بدست می‌آید. الگوریتم های هش، اطلاعات ورودی را که به هر اندازه باشد دریافت کرده و به یک خروجی با اندازه ثابت تبدیل می کنند. هش را می توان به عنوان اثر انگشت که از طریق پردازش اطلاعات توسط تابع هش ایجاد می شود، در نظر گرفت. این عبارت به این معنی است که از طریق هش نمی توان به دادهای اصلی دست پیدا کرد.

Hash Rate (نرخ هش)

نرخ هش، نشان دهنده این است که توان کامپیوتر شما و عملکرد آن چقدر است. در نتیجه نرخ هش مهمترین عامل در انتخاب دستگاه‌های استخراج به شمار می‌آید.

Peer 2 Peer (همتا به همتا)

شبکه همتا به همتا، بین دو یا چند کامپیوتر که با یکدیگر در ارتباط هستند و شخص سومی به عنوان واسطه وجود ندارد، انجام می شود.

Decentralization (غیرمتمرکز)

از مهم ترین ویژگی‌های بیت کوین و سایر رمز ارزها، غیر متمرکز بودن آن می باشد. این ویژگی باعث شده است که نسبت به رمز ارزها و ارزهای فیات و. مزیت بخصوصی داشته باشد. از مهم ترین مزیت های این ویژگی، عرضه پول محدود است که باعث افزایش ارزش رمز ارزها می شود.

Wallet (کیف پول)

کیف پول‌های دیجیتالی، امکان دریافت، ذخیره‌سازی و ارسال رمز ارزها را فراهم می‌کند. هر کیف پول کلید خصوصی شما به شمار می‌آید که دسترسی به رمز ارزها را برای شما فراهم می کند.

Address (آدرس کیف پول)

رشته‌های از حروف و اعداد که به عنوان شماره حساب برای معاملات رمزنگاری استفاده می شود را آدرس کیف پول می گویند. هر کوین یک آدرس منحصر به فرد دارد که دادها در آن ذخیره می شود و بر روی بلاک چین قرار می گیرد. این آدرس ها منحصر به فرد بوده و در هر تراکنش می توانید از یک آدرس خاص استفاده کنید. در خرید و فروش رمز ارزها تنها چیزی که در اختیار دیگران قرار میدهید همین آدرس‌ها می باشد.

Private key (کلید خصوصی)

کلید خصوصی، به عنوان رمز عبور کیف پول‌ها به شمار می‌آید. این کلید به عنوان امضای دیجیتال شما به حساب می‌آید که هنگام خرید و فروش از آن استفاده می‌کنند.

Hot wallet (کیف پول گرم)

کیف پول گرم، نوعی کیف پول است که قابل اتصال به اینترنت بوده، و به عنوان یک برنامه تحت وب و برنامه موبایلی در دسترس می باشد. کیف پول‌های گرم در مقایسه با سایر کیف پول‌ها از امنیت پایینی برخوردار هستند زیرا ممکن است هکرها از طریق اینترنت به این کیف پول دسترسی داشته باشند.

Cold wallet (کیف پول سرد)

کیف پول سرد، نوعی کیف پول است که قابل اتصال به اینترنت نمی‌باشد. این کیف پول را می توان به عنوان یک درایور USB مورد استفاده قرار داد. کیف پول سرد دارای امنیت بسیار بالایی می باشد. زیرا هکرها برای دسترسی به آن نیاز به دسترسی فیزیکی دارند.

برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص کیف پول‌ها می توانید به مقاله کیف پول سخت افزاری| بانکی برای ارزهای دیجیتال در جیب شما مراجعه کنید.

Mining (استخراج)

برای تولید رمز ارزها و تایید تراکنش ها، از یک سری محاسبات ریاضی استفاده می شود. به این فرآیند استخراج رمز ارزها می‌گویند.

Miner (ماینر)

کامپیوتر یا تجهیزاتی که بر اساس محاسباتی یک رمز ارز خاص استخراج می کند را ماینر می‌گویند.

Pump & Dump (پامپ و دامپ)

پامپ و دامپ، زمانی اتفاق می‌افتد که در آن گروهی از سرمایه‌گذاران تصمیم بر این قضیه دارند که قیمت رمز ارزها به صورت مصنوعی افزایش یا کاهش دهند. به بیان ساده‌تر، برخی از سرمایه‌گذاران در قیمت پایین اقدام به خرید یک رمز ارز کرده و سپس شروع به تبلیغات دروغین می کنند. در نتیجه قیمت افزایش پیدا کرده(پامپ) و تقاضا بیشتر می شود. سپس این سرمایه گذاران در بالاترین قیمت اقدام به فروش کرده و قیمت کاهش پیدا میکند(دامپ). در این میان افراد بی تجربه سرمایه خود را از دست می‌دهند.

ATH (اوج قیمت بی سابقه)

اصطلاح ATH مخفف عبارت all-time high می باشد که برای پیگیری بازار ارزهای دیجیتال بسیار پرکاربرد می‌باشد. زمانی از اصطلاح استفاده می شود که ارز دیجیتال به بالاترین قیمت خود رسیده باشد.

ATL (کمترین قیمت بی سابقه)

اصطلاح ATL مخفف all-time low می باشد که نقطه مقابل ATH است. زمانی از این اصطلاح استفاده می‌شود که ارز دیجیتال به کمترین قیمت خود رسیده باشد.

Mining Pool (استخر استخراج)

اگر تعدادی از ماینرها قدرت محاسباتی خود را کنار هم برای انجام معاملات مورد نظر قرار دهند، در این صورت در یک استخر استخراج قرار می‌گیرند.در این حالت پاداش ماینرها براساس میزان مشارکت، بین کسانی که در استخر قرار دارند تقسیم می‌شود. قرار گرفتن در این استخرها شانس بهتری را برای داشتن هش‌های موفق ایجاد می کند.

Market Cap (ارزش بازار)

مارکت کپ، از ضرب قیمت فعلی ارز دیجیتال مورد نظر در تعداد کل ارزها در گردش به دست می‌آید. رمز ارزها بر اساس ارز بازاری که دارند رتبه بندی می‌شوند. ارزش بازار هر ارز دیجیتال را می توانید در سایت coinmarketcap بررسی کنید.

CandleStick(کندل استیک )

کندل استیک که به اصطلاح نمودار شمعی نیز به آن گفته می‌شود، نموداری است که در آن قیمت‌های بالا و پایین، باز شدن و بسته شدن یک دارایی در یک بازه زمانی مشخص نشان داده می شود.

Stop loss(حد ضرر)

سرمایه‌گذاران اغلب با هدف افزایش قیمت سهم یا ارز دیجیتال اقدام به خرید آن می کنند. و بعد از خرید قیمت آن بالا خواهد رفت. اما در بازارهای سرمایه روند حرکتی قیمت در هر لحظه در حال تغییر می باشد. در نتیجه باید در پایین قیمت خرید خود یک محدوده‌ای در نظر بگیرید. به این محدوده قیمتی که برای خروج در نظر می‌گیرید حد ضرر می‌گویند.

نحوه کسب اطلاعات در بازار ارزهای دیجیتال

برای موفقیت در هر نوع بازار مالی نیازمند کسب یک سری اطلاعات آماری و تحلیلی می باشیم. در دنیای رمز ارزها، سایت‌های زیادی در این خصوص وجود دارد که با مراجعه به آن می‌توانید اطلاعات مورد نظر خود را به دست آورید. از نمونه سایت‌های محبوب در زمینه ارز دیجیتال می توان به موارد زیر اشاره کرد:

سایت‌هایی وجود دارند که پوشش‌های خبری و تحلیلی در خصوص ارزهای دیجیتال ارائه می دهند. در ادامه نمونه‌های از پربازدیدترین سایت‌های خبری را معرفی خواهیم کرد:

سخن پایانی

برای ورود به هر بازار مالی در ابتدا نیازمند کسب اطلاعات در زمینه آن می باشید، تا عملکرد مطلوب را به دست بیاورید. بازارهای ارز دیجیتال در صورت داشتن دانش و آگاهی، بازار پر سود و رو به رشدی می‌باشند.نکته‌ی آخری که به آن تأکید می‌کنیم این است که هیچ‌گاه تمام سرمایه‌ی‌ خودتان را وارد بازار ارزهای دیجیتال نکنید و از گرفتن تصمیمات عجولانه و احساسی بپرهیزید. امیدواریم که این مقاله برایتان مفید بوده باشد.

تفاوت رمزارز ملی با ارزهای دیجیتالی

اگرچه ایده خلق رمز ارزهای ملی از ارزهای دیجیتال مرسوم و فناوری بلاک چین نشات می‌گیرد، اما رمز ارزهای بانک مرکزی، تفاوت اساسی نسبت به ارزهای دیجیتال مرسوم دارند.

در ماه‌های اخیر ارز‌های دیجیتالی رمزنگاری شده (cryptocurrency) از جمله بیت کوین، مونرو ، ریپل و اتریوم از محبوبیت و استقبال بی‌نظیر برخوردار شدند و کاربران بسیاری در جهان به دنبال استخراج و تبدیل پول‌های خود به ارز‌های دیجیتالی هستند.

کریپتوکارنسی یا رمزارز به دسته‌ای از پول و ارز‌های دیجیتال گفته می‌شود که در آن‌ها از رمزنگاری (کریپتوگرافی و کد گذاری شده) برای تراکنش‌های مالی استفاده شده‌است. ارز‌های دیجیتال مدت‌ها قبل از اینکه اولین ارز مجازی به وجود بیاید، به عنوان یک ساختار تئوریک وجود داشت تا بتواند جایگزینی برای مدل فعلی مبادلات و پول‌های رایج بشود.

بازار کریپتو یا ارز دیجیتال از سال ۲۰۰۸ شاهد رشد بی‌سابقه‌ای در فناوری‌های نوین مالی بوده است؛ به‌ویژه با ظهور اخیر پروتکل‌های پیشرفته که اکوسیستم بازار ارز دیجیتال را در سطح جدیدی از بستر‌های کاربردی قرار داد. با این حال، به نظر نمی‌رسد هیچ رویکردی در بازار ارز دیجیتال، به اندازه رمز ارز ملی تاثیر مهمی بر مناسبات اجتماعی و اقتصادی جوامع بگذارد. به همین دلیل است که طی چند سال گذشته، کشور‌ها یکی پس از دیگری، اهداف خود را بر توسعه دارایی‌های دیجیتالی ملی خود قرار داده‌اند. چین در مراحل آزمایشی نهایی یوان دیجیتال خود است، کره جنوبی و برزیل اخیرا ارز‌های دیجیتال خود را آماده رونمایی کرده‌اند، اتحادیه اروپا تحقیق در مورد توسعه رمز ارز مشترک اروپایی را آغاز کرده است و فدرال رزرو آمریکا، گام‌های مهمی برای حرکت به سمت دلار دیجیتال برداشته است؛ لذا به نظر می‌رسد کشور‌های مذکور، عزم جدی برای خلق و توسعه یک ارز دیجیتال ملی و دستیابی به یک نظام مبادلاتی ایمن، فراگیر، کارآمد و نوآورانه دارند.

ایبِنا در مجموعه مقالاتی به بررسی رمز ارز‌های ملی و موارد پیرامون آن می‌پردازد. در اولین مقاله از این مجموعه مقالات، ابتدا با مفهوم ارز دیجیتال ملی آشنا می‌شویم و تاریخچه پیدایش ارز دیجیتال بانک مرکزی را مرور می‌کنیم. سپس نیازسنجی ضرورت انتشار رمز ارز ملی، تفاوت رمز ارز ملی با ارز‌های دیجیتال مرسوم، تفاوت ارز دیجیتال بانک مرکزی با بانکداری دیجیتال مرسوم، اهداف رمز ارز‌های ملی و شناخت انواع رمزارز‌های ملی را در دستور بررسی و پژوهش قرار می‌دهیم.

رمز ارز ملی (ارز دیجیتال ملی) چیست؟

رمز ارز ملی یا ارز دیجیتال ملی که با عنوان ارز دیجیتال بانک مرکزی (Central Bank Digital Currency) در جهان شناخته می‌شود، یک توکن دیجیتالی و اساساً یک پول نقد الکترونیکی است که توسط بانک‌های مرکزی منتشر شده و توسعه می‌یابد و به موسسات مالی، مشاغل و افراد اجازه می‌دهد تا پرداخت‌ها و نقل و انتقالات الکترونیکی خود را در بستری ایمن و پایدار انجام دهند. این بستر پولی، با نظارت کامل بانک مرکزی هر کشور، واسطه تراکنش‌های مالی یعنی بانک‌ها را حذف کرده و به تراکنش‌ها اجازه می‌دهد مستقیماً از فردی به فرد دیگر مثلا از مشتری به فروشنده، منتقل شوند؛ لذا رمز ارز ملی به حذف خطرات ناشی از احتمال ورشکستی یک بانک یا موسسه مالی که همواره کاربران را تهدید می‌کند، می‌انجامد و ارتباط مستقیمی بین متقاضیان و بانک مرکزی ایجاد می‌کند.

بسته به چارچوب‌هایی که برای پیاده‌سازی دارایی‌های در گردش استفاده می‌شود، رمز ارز ملی ممکن است از فناوری بلاک چین نیز استفاده کند. همچنین دو طبقه بندی اصلی برای ارز دیجیتال بانک مرکزی وجود دارد: دسته خرده‌فروشی، که متمرکز بر عموم مردم با کاربرد‌های روزمره است و دسته عمده فروشی، که هدف آن تسهیل تراکنش‌ها و تسویه حساب‌ها فی ما بین سازمان‌ها و مؤسسات مالی است.

توجه به این نکته ضروری است که هیچ کدام از ارز‌های دیجیتال ملی دقیقاً مانند دیگری عمل نمی‌کند. تقریباً مانند هر سیاست یا ابتکار حاکمیتی، هر کشوری رویکرد خاص خود را برای خلق، انتشار، توسعه و سازمان دهی یک رمز ارز ملی دارد.

تاریخچه پیدایش ارز دیجیتال بانک مرکزی

در طول قرن ها، اشکال مختلف پول برای رفع نیاز‌های اقتصادی زمان خود پدیدار شده است. سکه‌ها، اسکناس‌ها، چک‌ها و کارت‌های اعتباری هر کدام در زمان خود، نوآوری‌های تحول آفرین در بازار‌های پولی و مالی ایجاد کرده‌اند. در دهه‌های اخیر، فناوری‌های پرداخت جدید به این فهرست اضافه شده‌اند؛ از اپلیکیشن‌های پرداخت مبتنی بر گوشی‌های هوشمند تا استیبل کوین‌ها و شکل جدیدی از پول در قالب ارز دیجیتال بانک مرکزی که در حال خلق، انتشار و توسعه است.

ایده اولیه خلق و انتشار رمز ارز‌های ملی توسط بانک مرکزی کشور‌ها از سال ۲۰۱۴ با الهام از ارز‌های دیجیتال قدرتمندی مانند بیت کوین و اتریوم پایه ریزی شد. این ایده در هنگامه‌ای به منصه ظهور رسید که نگاه و رویکرد گردانندگان بازار‌های سرمایه در جهان با سرعت و شدت بسیار بالا از نظام‌های پولی کلاسیک به سمت بازار‌های نوین غیرمتمرکز سوق پیدا کرده بود. نوسانات شدید بازار کریپتو، غیرمتمرکز بودن آن، بی ثباتی بازار ارز‌های دیجیتال به دلیل ارزش‌گذاری بازار توسط سرمایه گذاران، استفاده از حدس و گمان برای معاملات این بازار و از همه مهم تر، فراگیر شدن استفاده از بازار کریپتو در مبادلات تجاری مهم و اصلی در جهان و عدم امکان نظارت بر فرآیند‌های مالی آنها، بانک‌های مرکزی را بر آن داشت که به دنبال طراحی و انتشار یک بستر پولی باشند که علاوه بر ایجاد سهولت در تراکنش‌ها، پایدار و ایمن عمل کند. ارز‌های دیجیتال بانک مرکزی را می‌توان به‌عنوان بسط دیجیتالی اشکال موجود پول بانک مرکزی، یعنی پول نقد و حساب‌های تسویه بانک مرکزی در نظر گرفت.

نیازسنجی ضرورت انتشار رمز ارز ملی

اولین مولفه‌ای که نیازسنجی ضرورت خلق و انتشار ارز‌های دیجیتال ملی را بیش از پیش نمایان می‌کند، کاهش هزینه چاپ پول است. زیرا انتشار پول به صورت ارز‌های دیجیتال بانک مرکزی در فرمت الکترونیکی، به دلیل عدم نیاز به کاغذ خاص، هولوگرام و سایر اقدامات امنیتی، قطعا چاپ و انتشار پول را ارزان‌تر می‌کند.

دومین مولفه این انقلاب پولی این است که یک ارز دیجیتال مستقل، جایگزین موثری برای نظام تسویه حساب دلاری ایالات متحده خواهد بود. این امر تأثیر هرگونه تحریم بر نظام‌های پولی-مالی کشور‌ها را تا حد زیادی از بین خواهد برد و تهدید تحریم را هم در سطح دولتی و هم در سطح شرکت‌های خصولتی و خصوصی، به میزان چشمگیری کاهش می‌دهد.

سومین مولفه این است که رمز ارز‌های ملی در واقع می‌توانند پرداخت‌ها را تسریع کنند، حجم تراکنش‌ها را افزایش دهند و در نتیجه سطح تولید ناخالص داخلی را که به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا به شدت کاهش یافته بود، افزایش دهند.

آنچه که مرکز تحقیقات مالی دانشگاه استنفورد در سال ۲۰۲۱ منتشر کرد حاکی از این بود که ارز‌های دیجیتال بانک مرکزی به دلیل مزایای منحصر به فردی که دارند، قطعا محبوبیت زیادی برای تراکنش‌های عمومی پرکاربرد همچون پرداخت در مترو، سامانه حمل و نقل درون شهری، سامانه حمل و نقل هوایی، صنعت خدمات غذایی زنجیره‌ای همچون مک دونالد، کی اف سی، استارباکس، فروشگاه‌های زنجیره‌ای والمارت و. خواهند داشت که این امر نیاز به زمان و بسترسازی‌های جامع و مدون دارد؛ همانگونه که ورود واحد پولی یورو به گردش مالی اروپا که از سال ۱۹۹۹ در ۱۸ کشور اروپایی آغاز شد، یک فرآیند آنی و برق آسا نبود.

تفاوت رمز ارز ملی با ارز‌های دیجیتال مرسوم

اگرچه ایده خلق رمز ارز‌های ملی از ارز‌های دیجیتال مرسوم و فناوری بلاک چین نشات می‌گیرد، اما رمز ارز‌های بانک مرکزی، تفاوت اساسی نسبت به ارز‌های دیجیتال مرسوم دارند. سازوکار خلق، انتشار و توسعه یک رمز ارز ملی توسط بانک مرکزی هر کشور به صورت شفاف و سازماندهی شده، کنترل و مدیریت می‌گردد، در حالی که منشا مشخصی برای خلق ارز‌های دیجیتال مرسوم وجود ندارد. ارز‌های دیجیتال مرسوم، چون تقریباً همیشه غیرمتمرکز هستند، به این معنی که نمی‌توانند توسط یک مرجع قانونی و رسمی، رصد شوند، نظارتی بر مبادلات و ساختار عرضه و تقاضای آن وجود ندارد.

بازیگر و گرداننده اصلی یک رمز ارز ملی، بانک مرکزی، نهاد حاکمیت و ساختار پولی-مالی یک کشور است درحالیکه بازیگران اصلی بازار کریپتو، فقط و فقط سرمایه‌گذاران حقیقی هستند.

اکوسیستم رمز ارز‌های ملی، نمایی اجمالی از یک نظام ارزی جایگزین را ارائه می‌دهند که در آن، مقررات دست و پا گیر، شرایط هر تراکنش را تعیین نمی‌کند، تکثیر یا جعل آن‌ها سخت است و با بکارگیری مکانیسم‌های اجماع پیشرفته که از دستکاری جلوگیری می‌کنند، ایمن و پایدار می‌گردند.

ارز‌های دیجیتال بانک مرکزی به گونه‌ای طراحی شده اند که شبیه ارز‌های رمزنگاری شده باشند، اما ممکن است به فناوری بلاک چین یا ابر مکانیسم‌های ایمن سازی نیاز نداشته باشند.

علاوه بر این، با توجه به اینکه ارز‌های دیجیتال مرسوم، دارای ساختار غیررسمی و غیرمتمرکز هستند، ارزش آن‌ها توسط احساسات سرمایه گذار، استفاده و علاقه کاربر تعیین می‌شود؛ لذا جز دارایی‌های بی‌ثبات محسوب شده که برای سفته‌بازی مناسب‌تر هستند و این مسئله باعث می‌شود ارز‌های دیجیتال مرسوم، کاندید مناسبی برای بکارگیری در یک نظام مالی ساختارمند نباشند.

تفاوت ارز دیجیتال بانک مرکزی با بانکداری دیجیتال مرسوم

حال سوالی که مطرح می‌شود این است که اگر ارز‌های دیجیتال بانک مرکزی، صرفاً نسخه دیجیتالی پول ملی یک کشور هستند، چه چیزی آن‌ها را در فرآیند استفاده و انتقال پول، با بانکداری دیجیتال مرسوم متفاوت می‌کند؟

پاسخ در این واقعیت نهفته است که ارز‌های دیجیتال بانک مرکزی مانند پلتفرم‌های بانکداری سنتی، بازنمایی دیجیتالی پول نیستند، بلکه خود پول صادر شده توسط بانک مرکزی هستند.

یک رمز ارز ملی، احتمالاً دقیقاً مانند اسکناس‌های کاغذی یا بیت کوین عمل نمی‌کند، اما برخی از ویژگی‌های دیجیتالی مشابه پول نقد فیزیکی را در خود دارد. در این بستر، دارایی‌ها به راحتی بین نهاد‌ها قابل انتقال است و در کیف پول‌ها یا پلتفرم‌های شخص ثالث دارای ارزش مشابهی خواهند بود. این ویژگی‌ها برای ذخیره سازی آن‌ها نیز صدق می‌کند. یعنی کاربران رمز ارز‌های ملی، توکن‌ها را در کیف پول دیجیتال خود ذخیره می‌کنند و از دارایی‌های خود در هر کجایی که باشند، می‌توانند استفاده کنند.

اهداف رمز ارز‌های ملی

-افزایش امنیت حریم خصوصی در بستر وب و فضای الکترونیک جهت نقل و انتقالات ایمن پولی

-سهولت دسترسی، انتقال پول و انجام تراکنش‌های مالی برای مشاغل، اشخاص حقیقی و مصرف کنندگان

-کاهش هزینه‌های مورد نیاز برای مدیریت، اصلاح و نگهداری از نظام‌های مالی پیچیده

-کاهش هزینه‌های تراکنش‌های بین مرزی

- کاهش خطرات استفاده از ارز‌های دیجیتال مرسوم به شکل فعلی: ارز‌های دیجیتال مرسوم بسیار پر نوسان هستند و ارزش آن‌ها دائماً در حال تغییر است. این نوسانات می‌تواند باعث استرس مالی شدید در بسیاری از افراد شود و بر ثبات کلی یک اقتصاد تأثیر بگذارد. اما رمز ارز‌های ملی که توسط دولت‌ها حمایت شده و بوسیله یک بانک مرکزی خلق، رصد و مدیریت می‌گردد، ابزاری پایدار جهت مبادلات قابل اعتماد و ایمن برای خانوارها، مصرف کنندگان و صاحبان کسب و کار‌ها خواهد بود.

انواع رمز ارز‌های ملی

۲ دسته برای رمز ارز‌های ملی وجود دارد:

-دسته عمده فروشی

-دسته خرده فروشی.

رمز ارز‌های ملی عمده فروشی، در درجه اول توسط سازمان‌ها و موسسات مالی استفاده می‌شوند. رمز ارز‌های ملی خرده فروشی، به مانند اشکال فیزیکی ارزها، توسط اشخاص حقیقی، مصرف کنندگان و صاحبان مشاغل و کسب و کار‌ها بکار گرفته می‌شوند.

رمز ارز‌های ملی عمده فروشی

این نوع از رمز ارز‌های ملی، مشابه نگهداری ذخایر در بانک مرکزی هستند. در این سازوکار، بانک مرکزی به موسسات مالی یک حساب پولی اعطا می‌کند تا وجوه را سپرده گذاری کنند یا از آن برای تسویه نقل و انتقالات بین بانکی استفاده کنند. سپس در این بستر، بانک‌های مرکزی می‌توانند از ابزار‌های سیاست پولی مانند ذخایر الزامی یا سود موجودی ذخیره برای تأثیرگذاری بر وام‌دهی و تعیین نرخ‌های بهره استفاده کنند.

رمز ارز‌های ملی خرده فروشی

این ارز‌های دیجیتال ملی، مورد حمایت دولت هستند و توسط اشخاص حقیقی، مصرف کنندگان، صاحبان مشاغل و کسب و کار‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. رمز ارز‌های ملی خرده فروشی، ریسک واسطه‌ها را حذف می‌کنند؛ یعنی با وجود این رمز ارزها، خطر ورشکستگی خلق کنندگان ارز‌های دیجیتال مرسوم و از بین رفتن دارایی‌های مردم، برطرف می‌شود.

دسته خرده فروشی شامل ۲ نوع رمز ارز ملی است. تفاوت این ۲ نوع، در نحوه دسترسی و استفاده کاربران از واحد پول خود است:

-رمز ارز‌های ملی خرده فروشی مبتنی بر توکن‌های خصوصی

این رویکردِ رمز ارز ملی خرده فروشی، به کاربران اجازه می‌دهد تا تراکنش‌ها را به صورت ناشناس انجام دهند.

-رمز ارز‌های ملی خرده فروشی مبتنی بر حساب عمومی

در این رویکرد، برای دسترسی به یک حساب، نیاز به شناسایی دیجیتال وجود دارد.

رمز ارز چیست و چگونه می‌توان از آن کسب درآمد کرد؟

به بلاک چین (blockchain) می‌توان به عنوان یک دفتر حسابداری نگاه کرد که تمام فعالیت‌ها، نقل و انتقالات، مالکیت ها و ارزش‌گذاری‌های واحدهای پولی دیجیتال را درون خود ثبت و ضبط می‌کند. بلاکچین تعداد محدودی از انتقالات را درون خود دارد که با گذر زمان این مقدار افزایش پیدا می‌کند. بلاک چین کاربردهای بسیار زیاد فراتر از رمز ارز دارد. اما معمولاً فناوری بلاک چین به واسطه بیت کوین شناخته می‌شود و از همان ابتدا بیت کوین توانست افراد زیادی را به خود جلب کند. زیرا هم یک نوآوری انقلابی محسوب می‌شد و هم برای عموم آزاد بود. درواقع، یک شبکه غیرمتمرکز و مستقل که در آن کاربران عادی مسئولیت ضمانت و تایید تراکنش‌ها را بر عهده داشتند. با این حال بلاک چین برای بیتکوین مانند اینترنت است برای ایمیل. یک سیستم الکترونیکی بزرگ که روی آن می‌توان اپلیکیشن ساخت و ارز فقط یکی از آن‌هاست. درواقع بلاک چین بستری است که باقابلیت‌های خاصی که ارائه می‌کند، پتانسیل لازم برای ارائه پاره‌ای خدمات و فناوری‌ها را برای متخصصان فراهم می‌کند. رمز ارز ازجمله اتریوم یکی از این کارکردهاست. ارزهای دیجیتال مانند اتریوم و بیت کوین بااینکه نرم‌افزار مبتنی بر بلاک چین هستند اما تفاوت‌هایی ازلحاظ کاربرد و توانایی با یکدیگر دارند.

رمز ارز چیست؟

رمز ارز‌ها از پروتکل های رمزگرافیکی و یا کد‌های فوق‌العاده پیچیده برای رمز‌گذاری دیتاهای حساس و انتقال آن‌ها استفاده می‌کنند تا معاملات امنی را فراهم کنند. توسعه‌دهندگان رمز‌ ارزها این پروتکل‌‌ها را بر پایه اصول پیچیده ریاضیات و مهندسی کامپیوتر بنا کرده‌اند که آن‌ها را غیرقابل نفوذ می‌کند. این پروتکل‌ها همچنین هویت افراد استفاده کننده از رمز‌ ارز‌ها را مخفی نگه می‌دارد و ردیابی و پیدا کردن آن‌ها را برای هر کسی و هر دولتی دشوار می‌کند. رمز ارزها همچنین برای کنترل شدن غیر متمرکز خود شناخته می‌شوند. این به آن معناست که تمام فعالیت‌ها و ارزش‌های این بازار توسط همان کد‌های پیچیده کنترل و ارزیابی می‌شوند و بانک‌ها و یا مقامات دولت ها کنترلی روی آن‌ها ندارند. ارزهای دیجیتال امکان معامله شدن توسط ارزهای واقعی را نیز دارا می‌باشند و شما می‌توانید در بعضی از مارکت های خاص و صرافی های شناخته شده، مانند بایننس (Binance)، ارز‌های دیجیتال خود را با دلار، پوند، یورو و غیره جایگزین کنید. خطر اصلی در همین مرحله اتفاق می‌افتد جایی که هکر‌ها و بدافزار‌ها امکان بلوکه کردن پول شما را در حین این انتقال دارا هستند.

رمز ارز ها ۷ خصیصه کلیدی دارند:

۱- دیجیتالی بودن: رمز ارز ها فقط به صورت دیجیتالی و بر روی کامپیوترها وجود دارند. هیچ سکه یا اسکناسی در کار نیست. هیچ پولی به عنوان پشتوانه در بانک‌های مختلف مثل بانک مرکزی برای رمز ارز ها وجود ندارد!

۲- غیر متمرکز: رمز ارز ها سرور مرکزی ندارند. آن‌ها معمولاً در میان شبکه‌ای از هزاران کامپیوتر توزیع شده‌اند. شبکه‌هایی که سرور مرکزی نداشته باشند، شبکه‌های غیر متمرکز نامیده می‌شوند.

۳- همتا به همتا: رمز ارز ها به صورت آنلاین از یک شخص به شخص دیگر منتقل می‌شوند. کاربران رمز ارز از طریق بانک، پی‌پال (PayPal) یا فیسبوک با هم در ارتباط نیستند. آن‌ها بدون واسطه با یکدیگر داد و ستد دارند. در دنیای پول فیات، بانک‌ها، پی‌پال و فیسبوک به عنوان اشخاص ثالث معتمد شناخته می‌شوند. اما در دنیای رمز ارز ها هیچ شخص ثالث معتمدی وجود ندارد!

۴- نام مستعار: این مورد یعنی برای استفاده از رمز ارز ها یا به تملک درآوردن آن‌ها لازم نیست حتما اطلاعات شخصی خود را ارائه کنید. شما می‌توانید با یک نام مستعار و به صورت ناشناس به معامله رمز ارزها بپردازید.

۵- بدون نیاز به اعتماد: عدم وجود اشخاص ثالث معتمد به معنای این است که برای استفاده از سیستم لازم نیست لزوماً به شخص یا سازمان دیگری برای نظارت و کنترل دارایی خود اعتماد کنید. کاربران در همه حال کنترل کامل پول و اطلاعات خود را در اختیار دارند.

۶- رمزنگاری ‌شده: هر کاربر کد ویژه‌ای دارد که از دسترسی سایر کاربران به اطلاعات او جلوگیری می‌کند. به این عمل رمزنگاری گفته می‌شود و هک کردن آن تقریباً غیرممکن است. این‌جاست که بخش Crypto از اصطلاح Cryptocurrency وارد بازی می‌شود. Crypto به معنای رمزنگاری شده و مخفی شده است. وقتی اطلاعات از طریق رمزنگاری مخفی می‌شود، اصطلاحاً می‌گویند اطلاعات رمزنگاری شده است.

۷- جهانی: هر کشور ارز مخصوص به خودش دارد که به آن ارز فیات می‌گویند. انتقال ارزهای فیات در سطح جهانی کار دشواری است. رمز ارز ها را به راحتی می‌توان به سراسر جهان ارسال کرد. ارزهای رمزنگاری ‌شده به ارزهای بدون مرز موسوم‌اند!

تاریخچه رمز ارزها

ارز‎های دیجیتال مدت‌ها قبل از اینکه اولین ارز مجازی به وجود بیاید، به عنوان یک ساختار تئوریک وجود داشت تا بتواند جایگزینی برای مدل‌ فعلی مبادلات و پول‌های رایج بشود. در اوایل دهه ۸۰ میلادی یک رمزنگار آمریکایی با نام David Chaum الگوریتمی را با نام “blinding” طراحی کرد که در رمز‌گذاری مدرن وب امروزی نیز به عنوان هسته مرکزی به کار گرفته می‌شود. این الگوریتم فضایی امن و غیرقابل ردگیری برای انتقال پول بین دو طرف معامله را فراهم می‌کرد و یک پول الکترونیکی با نام blinded money برای انتقالات استفاده می‌شد. در اواخر دهه ۸۰ Chaum به هلند نقل مکان کرد و سعی در تجاری سازی blinded money داشت و شرکتی با نام DigiCash را در آنجا تاسیس نمود و واحدهای پولی را بر پایه الگوریتم طراحی شده خودش به کار می‌گرفت.

برخلاف بیت کوین و اکثر ارز‌های دیجیتال امروزی، blinding money و این کمپانی کنترل غیر متمرکز نداشتند و درست مثل بانک‌ها عمل می‌کردند. شاید این یکی از دلایلی بود که در حال حاضر چیزی از این موضوع و این کمپانی نمی‌شنویم. بعد از فشار‌های بانک مرکزی هلند برای محدود کردن معامله DigiCash تنها با بانک‌های رسمی و همکاری ناموفق با مایکروسافت برای پرداخت‌های درون ویندوز با استفاده از این پول الکترونیکی، DigiCash کم کم در اواخر دهه نود میلادی رو به ورشکستگی و فراموشی حرکت کرد. در همان زمان یکی از دستیاران Chaum با نام Nick Szabo پولی با نام Bit Gold را اختراع کرد که از سیستم بلاک چین استفاده می‌کرد و پایه و پدر رمز‌ ارزهای امروزی بود، ولی درست مثل DigiCash هیچگاه معروف نشد و به طور گسترده مورد استفاده قرار نگرفت.

بعد از DigiCash مطالعات در زمینه این نوع از پول گسترش یافت و یکی از مهم‌ترین و قابل توجه ترین پول های اینترنتی رایج آن زمان که در آمریکا استفاده می‌شد، e-gold نام داشت. e-gold توسط یک شرکت تکنولوژی واقع در فلوریدا با نام تفاوت رمزارز با سایر شکل‌های پولی مشابه ساخته شده بود و خدماتی برای خریداران طلای الکترونیکی ارائه می‌داد. کاربران می‌توانستند این پول را خرید و فروش کنند و در ازای آن طلای واقعی و یا دلار دریافت کنند. gold در دوران اوج خودش در سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ میلیون‌ها اکانت فعال داشت و همین موضوع باعث شد که هکرها یک مکان فوق‌ العاده برای به دست‌ آوردن و دزدیدن پول را پیدا کنند. از بین رفتن میلیون ها سرمایه و مشکلات قانونی که هر ثانیه بر سر این کمپانی سرا زیر می‌شد در نهایت باعث شد که فشار بیش از حد وارد بر e-gold کار خودش را بکند و این پول مجازی نهایتا در سال ۲۰۰۹ به طور کامل بسته شد.

بیت کوین به عنوان اولین ارز دیجیتال مدرن شناخته می‌شود که دارای کنترل غیرمتمرکز بود و برای تبادلات مالی مورد استفاده قرار می‌گرفت. بیت کوین برای اولین بار در یک مقاله نوشته شده توسط Satoshi Nakamoto به دنیا وارد شد. در اوایل سال ۲۰۰۹ Nakamoto بیت کوین را وارد بازار کرد و گروهی از افراد مشتاق و توسعه‌دهندگان شروع به تبادل و استخراج بیت‌ کوین کردند. در اواخر سال ۲۰۱۰ میلادی تعداد دیگری از رمز‌ ارزها مانند Litecoin نیز وارد کار شده بودند. در اواخر سال ۲۰۱۲ وردپرس اولین کمپانی بزرگی بود که پرداخت هزینه‌ها با بیتکوین را به رسمیت شناخت و از آن بهره برد. در ادمه کمپانی‌های دیگر مثل مایکروسافت، Expedia و… بیت کوین را وارد معاملات خود کردند و هم اکنون صد‌ها کمپانی بزرگ و کوچک از مهم‌ترین و معتبر ترین رمز ارز دنیا برای پرداخت‌های خود استفاده می‌کنند. بعد از ظهور بیت کوین تعداد زیادی ارز‌های دیجیتال دیگر وارد بازار جهانی شدند.

سودآوری رمز ارزها

این موضوع را باید در نظر داشت که بسیاری از افراد از طریق رمز ارز وعده ثروت یک شبه می‌دهند. باید مراقب باشید که گول افرادی سودجو را نخورید. درست است سرمایه‌گذاری در رمز ارز ممکن است درآمدی بیشتر از بورس اوراق بهادار یا صندوق سرمایه گذاری داشته باشد. شما ممکن است با ۱۰۰۰ دلار سرمایه‌گذاری در بیت کوین، اتریوم و … در یک سال بیش از ۳۰۰ درصد سود کسب کرده باشید. با این حال باید اذعان داشت که وقتی صحبت از ارزهای رمزنگاری شده می‌شود شک و تردید زیادی وجود دارد که بازدهی آن فقط برای یک سال است و چشم‌اندازی از آینده آن وجود ندارد. اما شواهد تاکنون نشان داده است که ارزهای رمزنگاری شده واقعی هستند و به طور فزاینده‌ای تولید می‌شوند تا بمانند.

بنابراین توصیه می‌شود اگر در مرحله حدس و گمان به سر می‌برید سرمایه‌گذاری کوچک در این مقوله کنید چون می‌توانید درآمد زیادی کسب کنید. اگر بتوانید با صرف اندک پول از این طریق درآمد زیادی را کسب کنید برنده هستید و اگر سرمایه خود را ازدست دادید شکست سنگینی نخورده‌اید. اگر با منابع معتبر در زمینه آموزش کسب درآمد از طریق رمز ارز آشنایی داشته باشید همگی متفق القول هستند که سرمایه‌گذاری در رمز ارز ثروتی یک شبه نیست و مستلزم زمان و هزینه برای کسب مهارت و تجارت در آن است.

در ادامه به ماینینگ و ترید ارز دیجیتال که دو روش از مهم‌ترین روش‌های کسب درآمد از رمز ارز هستند می‌پردازیم.

ماینر چیست؟

دستگاه ماینر یا Asic اصطلاحی است که برای دستگاه‌های استخراج رمزارزها به‌کار برده می‌شود و درحال حاضر این دستگاه‌ها بسیار متنوع هستند. در سراسر جهان افرادی که به کار استخراج رمزارزها اعم از بیت‌کوین یا سایر ارزهای رمزنگاری شده مشغول هستند، ماینر می‌گویند و آن‌ها تلاش می‌کنند با استفاده از ابزارهای متنوع استخراج به تعداد بیشتری از رمزارزهای استخراج نشده دست یابند و با فروش آنها به سود و درآمدزایی دست پیدا کنند. به طور کلی ماینینگ فرآیند تأیید تراکنش‌های رمزارزها و ثبت آنها در دفتر کل توزیع استخراج است. این فرآیند به غیرمتمرکز سازی شبکه رمزارزها و افزایش امنیت شبکه کمک می‌کند و در نهایت رمزارز جدید ایجاد می‌کند. به شکل کاملاً ساده تراکنش‌های تأیید شده در بلوک‌ها جمع می‌شوند و برای اضافه شدن این بلوک‌های تازه به زنجیره بلوک‌های موجود یک پازل کدگذاری وجود دارد که از پیچیدگی‌های بالایی برخوردار است و باید حل شود. هر سیستمی که این پازل را حل کند پاداش می‌گیرد.

برای انجام فرآیند ماینینگ به چه چیزهایی نیاز است؟

اگر دشواری استخراج و هزینه‌های استخراج بیت‌کوین برای شما مشکلی ایجاد نمی‌کند، برای ورود به دنیای ماینرها سه مرحله قابل اجرا وجود دارد:

• خرید دستگاه استخراج
• بکارگیری یک کیف پول امن و مناسب
• پیوستن به یک استخر برای انجام فرآیند استخراج

در ادامه به ماینینگ و ترید ارز دیجیتال که دو روش از مهم‌ترین روش‌های کسب تفاوت رمزارز با سایر شکل‌های پولی درآمد از رمز ارز هستند می‌پردازیم.

چگونه ماینینگ را انجام دهیم

گام اول: دریابید که آیا ماینینگ سودآور است؟

قبل از شروع کار با استخراج بیت کوین، باید دقت لازم را انجام دهید. بهترین راه برای انجام این کار، استفاده از یک ماشین‌حساب ماینینگ بیت کوین است.

به خاطر داشته باشید که ماینینگ هزینه دارد! اگر پول برای خرید دستگاه ماینینگ مناسب، ندارید و اگر به برق ارزان دسترسی ندارید، استخراج بیت کوین ممکن است برای شما توجیه اقتصادی نداشته باشد.

گام دوم: ماینر خود را داشته باشید.

پس از انجام محاسبات خود، وقت آن است که ماینر خود را داشته باشید! درواقع در این مرحله سخت‌افزارهای استخراج بیت کوین را مورد بررسی قرار دهید تا مطمئن شوید کدام ماینر برای شما مناسب است، اگر قبلاً آن را در مرحله ۱ انجام نداده‌اید. نمونه‌ای از انواع ماینرها در شکل زیر آمده است:

گام سوم: یک کیف پول بیت کوین بسازید.

به کیف پول بیت کوین نیاز دارید که در آن بیت کوین استخراج شده خود را حفظ کنید. هنگامی که کیف پول دارید، از آدرس کیف پول خود اطمینان حاصل کنید. این آدرس یک دنباله طولانی از حروف و اعداد خواهد بود. هر کیف پول روش متفاوتی برای به دست آوردن آدرس عمومی بیت کوین دارد، اما بیشتر کیف پول‌ها در مورد آن کاملاً ساده هستند. توجه تفاوت رمزارز با سایر شکل‌های پولی تفاوت رمزارز با سایر شکل‌های پولی کنید که به آدرس عمومی بیت کوین خود نیاز دارید و نه کلید خصوصی شما که مانند رمز مخفی کیف پول شما است.

گام چهارم: یک استخر ماینینگ پیدا کنید.

برای حل مشکلات به صورت آسان‌تر می‌توانید به یک استخر ماینینگ بپیوندید. استخر می‌تواند مشکل اصلی را حل کند و پاداش بیت کوین و هزینه تراکنش‌ها را محاسبه کند. درنهایت سود بر اساس سهم ماینینگ در کل استخر پخش خواهد شد.

گام پنجم: یک برنامه یا نرم‌افزار ماینینگ دریافت کنید.

کنترل و نظارت بر ماینینگ شما نیاز به نرم‌افزار اختصاصی دارد. بسته به نوع تجهیزات ماینینگ شما، باید نرم‌افزار مناسبی را پیدا کنید. بسیاری از استخرهای ماینینگ نرم‌افزار مخصوص به خود را دارند، اما برخی از آنها چنین نیستند. در صورتی که مطمئن نیستید به کدام نرم‌افزار ماینینگ نیاز دارید، می‌توانید لیستی از نرم‌افزار استخراج بیت کوین را تهیه و با یکدیگر مقایسه کنید.

گام ششم: ماینینگ را شروع کنید.

ماینر را به یک پریز برق وصل و آن را روشن کنید. حتماً آن را به رایانه خود نیز متصل کنید (معمولاً از طریق USB) و نرم‌افزار ماینینگ خود را باز کنید. اولین کاری که شما باید انجام دهید این است که آدرس، نام کاربری و رمزعبور استخر ماینینگ را وارد کنید.

پس از این پیکربندی، شما اشتراک مجموعه‌ها را دارید که بخشی از کار شما یافتن بلوک بعدی است. با توجه به استخر انتخاب شده، هزینه خود را پرداخت می‌کنید فقط مطمئن شوید که هنگام ورود به استخر، آدرس خود را در قسمت‌های مورد نیاز وارد کنید.

آمریکا: از ۲۰۲۱، یک میلیارد دلار در بازار رمزارز کلاهبرداری شده است

«کمیسیون تجارت فدرال» آمریکا که یک آژانس دولتی برای حمایت از مصرف‌کنندگان است می‌گوید، از ابتدای سال ۲۰۲۱ تا امروز، حدود ۴۶ هزار نفر در این کشور معادل یک میلیارد دلار در کلاهبرداری‌های بازار رمرزارز از دست داده‌اند.

این میزان از دست دادن پول، حدود ۶۰ برابر مبلغی است که شهروندان آمریکایی در سال ۲۰۱۸ در کلاهبرداری‌های مشابه از دست دادند.

بر اساس برآورد کمیسیون تجارت فدارل آمریکا، به طور متوسط هر نفر در بازه زمانی اخیر حدود دو هزار و ۶۰۰ دلار از دست داده است و بیشترین کلاهبرداری مربوط به رمزارزهای بیت‌کوین، تتر و اتر بوده است.

تقریبا نیمی از کسانی که قربانی اینگونه کلاهبرداری‌ها شده‌اند، تبلیغاتی را درباره این کلاهبرداری‌ها در شبکه‌های اجتماعی یا بصورت پیام مستقیم در شبکه‌های اجتماعی یا پیام‌رسان‌ها دیده بودند.

در این گزارش آمده که نزدیک به ۶۰۰ میلیون دلار از کلاهبرداری‌های انجام شده در بازار رمزارزها با مشوق‌های «موقعیت‌های سرمایه‌گذاری» ارائه شده شده بودند.

بر همین اساس گفته شده چهار دلار از هر ۱۰ دلاری که در شبکه‌های اجتماعی کلاهبرداری شده، در بازار رمزارزها بوده که موارد بیشتری را در مقایسه با سایر روش‌های پرداختی شامل می‌شود.

اینستاگرام، فیس‌بوک و پیام‌رسان‌های تلگرام و واتس‌آپ چهار شبکه اجتماعی بوده‌اند که بیشترین کلاهبرداری در این زمینه در آنها انجام شده است.

منبع تصویر، Getty Images

اتفاقات اخیر طی ماههای گذشته بویژه پس از حمله روسیه به اوکراین باعث شده این بازار رونق سابق را از دست بدهد

معاملات رمزارز رسمی و قانونی نیست

معاون فناوری‌های نوین بانک مرکزی تاکید کرد: معاملات رمزارز در حال حاضر هیچ رسمیتی ندارد و معاملات آن قانونی نیست.

به گزارش شبکه شرق، مهران محرمیان در خصوص معاملات رمز ارز گفت: معاملات رمزارز مواردی هم در مجلس شورای اسلامی و هم در دولت ذیل حوزه معاونت اقتصادی رییس جمهور این موضوع در دست اجرا و بررسی است؛ اما در حال حاضر این موضوع هیچ رسمیتی ندارد و معاملات آن قانونی نیست.

جزئیات اجرای ریال دیجیتال

وی درباره پروژه ریال دیجیتال اظهار داشت: دوره پیش آزمایشی این پروژه مهم به صورت محدود یعنی با تعداد محدودی کاربر، بانک و فروشگاه و با مبلغ محدود در اواسط شهریورماه سال جاری آغاز شد.

به گفته معاون بانک مرکزی، در حال حاضر حدود ۹۰ بانک مرکزی در دنیا مشغول بررسی و فعالیت روی پروژه رمزپول ملی خود هستند که تعدادی از این کشورها به مرحله نهایی رسیده اند و سایر کشورها هم در مراحل آزمایشی یا تحقیقاتی هستند.

محرمیان با اشاره به اینکه این پروژه از مدتی پیش با نظرخواهی از متخصصین این حوزه شروع شده بود، تصریح کرد: خوشبختانه ایران هم جزو کشورهای پیشرو در این زمینه است و سند سپیدنامه یا پیش نویس ریال دیجیتال بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران امروز به صورت رسمی در سایت بانک مرکزی منتشر شد و درخواست ما از متخصصین این حوزه این است که با مطالعه سند بازخوردها و نظرات خود را به ما اعلام کنند و مطابق روشی که در دنیا مرسوم است ما تک تک نظرات و موارد دریافتی را بررسی خواهیم کرد.

وی با بیان اینکه ریال دیجیتال و فرایندهای انتشار آن طبق آن چیزی که در قانون دیده شده کاملاً مشابه اسکناس است، خاطرنشان کرد: یعنی هر آن چیزی که برای انتشار اسکناس استفاده می شود شامل اینکه پشتوانه داشته باشد، هیات نظارت بر اندوخته اسکناس بررسی های لازم را انجام دهد و سایر موارد مشابه اسکناس است ولی تفاوت مهم ریال دیجیتال با اسکناس کاغذی این است که این پول، پول هوشمند و قابل برنامه‌نویسی است.

معاون فناوری‌های نوین بانک مرکزی با بیان اینکه تمامی آنچه اسکناس دارد را در ریال دیجیتال هم داریم به جز اینکه در این پروژه فیزیک اسکناس وجود ندارد، ابراز داشت: برای تبادلش لازم نیست دو نفر کنار هم باشند و مهمتر از همه این قابلیت وجود دارد که قراردادهای هوشمند در داخل این نوع پول تعبیه شود و بین گیرنده و فرستنده که به صورت همتا به همتا این پول را مبادله می کنند به صورت هوشمند اجرا می شود.

وی ادامه داد: دوره آزمایشی این پروژه مشابه سایر کشورها معمولاً طولانی است و پس از اخذ بازخوردهای از مردم و بررسی اثرات آن در حوزه‌های مختلف به لحاظ حقوقی، اقتصادی و. در نهایت با اطمینان کامل از رفع مشکلات فنی و آمادگی کامل در سطح وسیع مورد استفاده قرار خواهد گرفت.